Reumatoidalne zapalenie stawów
RZS jest przewlekłą, immunologicznie zależną, zapalną układową chorobą tkanki łącznej. Najbardziej charakterystycznym objawem w przebiegu RZS jest zapalenie symetrycznych stawów rąk i stóp. Występują również zmiany pozastawowe i narządowe. Choroba prowadzi do niepełnosprawności, kalectwa i w efekcie do przedwczesnej śmierci. Wraz z rozwojem choroba wymaga coraz bardziej kompleksowego leczenia, w tym leczenia operacyjnego ze względu na poważne uszkodzenia stawów, leczenia zmian narządowych w przebiegu RZS, a także opieki oraz rehabilitacji ze względu na postępujący stopień niepełnosprawności.
Pacjenci chorujący na RZS hospitalizowani są dwukrotnie częściej niż inne osoby w ich wieku. Ze względu na rosnący stopień niepełnosprawności i związane z nim długotrwałe leczenie pacjenci z RZS tracą pracę o wiele częściej niż osoby zdrowe.
Co 4 chory wymaga wszczepienia endoprotezy co najmniej jednego dużego stawu. W przypadku braku skutecznego leczenia po 5 latach choroby około 50% pacjentów traci zdolność do pracy, a po upływie kolejnych 5 lat procent ten sięga już niemalże 100%.
Dodatkowo u pacjentów z RZS dochodzi również często to pogorszenia się stanu zdrowia psychicznego i rozwoju depresji.
Stosowane leczenie:
W I linii stosujemy klasyczne syntetyczne leki modyfikujące przebieg choroby (ks LMPCH) jak metotreksat, lefunomid, sulfasalazyna, chlorochina i hydroksychlorochina.
W II linii stosujemy biologiczne leki modyfikujące przebieg choroby (bLMPCH) z grupy inhibitorów TNF- alfa jak adalimumab, certolizumab, etanercept, golimumamb i infliximab lub leki biologiczne o innym mechanizmie działania jak tocilizumab, sarilumab, abatacept, rytuksymab.
W I, II i III linii mogą być również stosowane syntetyczne celowanie csLMPCH min. inhibitory kinaz janusowych jak baricytynib, fligotynib, tofacytynib i upadacytynib.
Niesterydowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i glikortykosteroidy (GKS) mogą być tylko okresowo stosowane jako terapia pomocnicza i pomostowa przed uzyskaniem efektu działania leków z grupy ksLMPCH, bLMPCH czy csLMPCH.
