Gdy rodzi się dziecko, pojawia się niepokój o jego zdrowie i rozwój. Każdy rodzic chciałby, aby jego pociecha rozwijała się prawidłowo i osiągała nowe umiejętności.

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Nie należy porównywać dziecka z rówieśnikami, szczególnie na tak wczesnym etapie rozwoju. Każdy moment rozwoju dziecka określa się normami. Należy jednak pamiętać, iż maluch osiąga kolejne umiejętności w różnych momentach swojego życia i normy należy rozpatrywać indywidualnie. O rozwój malucha można zadbać, wspomagać go i monitorować, dzięki takim działaniom, łatwiej możemy wyłapać nieprawidłowości i zaburzenia.

Dziecko przed przyjściem na świat żyje w wodach płodowych, które pozbawiają go odczucia siły grawitacji, tłumią dźwięki. Te warunki, do których dziecko przyzwyczaiło się przez 40 tygodni życia płodowego, są jedynym znanym mu doświadczeniem, bezpiecznym i komfortowym. W momencie porodu, podczas przyjścia dziecka na świat, wszystko zmienia się o 180°. Otoczenie jest obce a grawitacja to zupełnie nowe doświadczenie.

Początkowo mięśnie tułowia są słabsze niż mięśnie kończyn. Zwiększone napięcie można zaobserwować w postaci zaciśniętych piąstek. Ruchy dziecka są chaotyczne i odbywają się za pomocą całego ciała. Z upływem czasu następuje adaptacja do świata zewnętrznego i nowych warunków środowiska. Napięcie się centralizuje – wzmacnia się tułów, pojawiają się ruchy izolowane(np. ruch kończyny górnej w stronę zabawki).

Zachowania dziecka, które mogą zaniepokoić rodzica na początku to:

  • Brak utrzymania głowy w linii środkowej (nos i pępek powinny znajdować się w jednej linii) około 4 tygodnia życia
  • Brak poruszania i zginania kończyn dolnych w stawach biodrowych około 2-10 tydzień życia
  • Brak przenoszenia głowy z jednej strony na drugą zarówno w leżeniu na brzuchu jak i na plecach około 8 tygodnia życia

Bardzo dużo zależy od prawidłowej pielęgnacji dziecka. W związku z tym, iż wykonujemy te czynności kilka lub kilkanaście razy w ciągu dnia mają one duży wpływ na kształtowanie aktywności dziecka. Podczas zabawy pokazujemy dziecku zabawkę z obu stron, podnosimy raz przez lewy a raz przez prawy bok. Również pozycja w łóżeczku powinna być zmieniana, tak aby rożne bodźce docierały do dziecka z różnych stron.

Jedną z najważniejszych pozycji jest leżenie na brzuchu. Ta aktywność to początek do zdobywania takich umiejętności jak: podpory, pełzanie, czworakowanie, wstawanie. Należy kłaść dziecko w tej pozycji możliwie jak najczęściej(zawsze w trakcie tej aktywności musimy być przy maluchu! Nie powinno się układać w ten sposób do snu). Jeżeli dziecko nie przepada za leżeniem na brzuchu i denerwuje się, płacze, jest niespokojne zmieniamy pozycję na inną. Ciało malucha musi się przyzwyczaić do innego ułożenia i potrzebuje na to czasu. Można spotkać dzieci, które uwielbiają spędzać czas w leżeniu na brzuchu ale są też takie dzieci, które szybko się denerwują i w takim przypadku należy układać dziecko na brzuchu na krótkie momenty ale dosyć często. Po upływie czasu można zauważyć, iż czas spędzany w tej pozycji bez denerwowania się będzie się wydłużał. Podłoże, na którym będzie leżał maluch powinno być dość twarde np. mata piankowa.

Zawsze, gdy coś niepokoi rodzica w rozwoju ruchowym dziecka warto udać się do pediatry lub fizjoterapeuty na konsultację.

Sprawdź Fizjoterapia dzieci i dorosłych